اين ايستگاه اتوبوس، صريحا همچون بيگانه ايست در ميان ساختمان هاي ظريف قرن نوزدهمي و بلوك هايي اداري كه در اطراف آن قرار گرفته است. اين سازه كه از فولاد تا خورده، درست شده است ؛ همچون پنجه اي غول آساست كه سنگفرش خيابان را چنگ مي زند.

با وجود استفاده كودكان محلي از اين سازه، به عنوان فريم كوهنوردي به جاي هدف عملكردي آن، در روزهاي باراني، اين ايستگاه، سرپناه مناسبي مي گردد ؛ در حالي كه كمترين ميزان ممكن از طبيعت اطراف را مي پوشاند.

اين سازه به شدت زاويه دار مي باشد و خطوط شكسته و اريب آن در قطعه ي فولادي ِ بلندي كه همچون سنگي تراش خورده در بيرون از ايستگاه قرار گرفته است، تشديد مي گردند.

در اين سرپناه منحصر بفرد، يك ساعت ديجيتال و صفحه نمايشي الكترونيكي نصب گشته است كه اطلاعات عمده ي شهري كه عموما به وسيله روزنامه هاي محلي منتشر گشته اند، در آن به نمايش در مي آيند.